Laatse dag met een traan en een lach.

avonturen hebben we heerlijk geslapen. Vandaag gaat een lange dag worden maar ook een bijzondere. Ik ben  tijdens de voorbereidingen van onze reis in contact gekomen met een nederlands stel dat in sri lanka een reisbureau hebben, tourmaster sri lanka. Ze hebben ons geholpen met de treinkaartjes. De dame , Miep, mailde mij of we interesse hadden om mee te gaan naar een schooltje voor straatkinderen waar zij vrijwilligster is. Dat wilde we natuurlijk heel erg graag. We hadden gevraagd of ze nog iets nodig hadden. Ze wilde graag knutselspulletjes hebben dus dat hebben mikki en ik gekocht in nederland. Bij aankomst hebben we dat aan hans meegegeven. En nu mogen we het eindelijk gaan geven. Miep stond ons al op te wachten bij de kerk. Daar is het schooltje gevestigd. Het schooltje is opgericht door een nederlander en behalve één lerares zijn het allemaal vrijwiligers. Deze kinderen hebben het echt zwaar en waren zonder dit project echt op straat terecht gekomen. Alle kinderen hebben nu vakantie maar daar dus niet. Hier krijgen ze drie maaltijden dus nu in de vakantie ook. De oudere kinderen krijgen engelse les en de uitblinkers mogen zelfs gaan studeren. Miep vertelde hoe ze er terecht is gekomen . De oprichter overleed plotseling en Miep moest erachter komen waar de donaties vandaan kwamen, uiteindelijk heeft zij de taak overgenomen van deze man. Echt zo bijzonder dat zij dit doet. Mikki , Jim en ik gingen met de kinderen knutsel. Wat was dat leuk. Deze kindjes zijn zo dankbaar en zo lief. Één klein jongetje lag te slapen aan tafel en Miep vertelde het verhaal van dit kleine ventje. En dan breekt echt je hart, later vertelde ze nog een paar schrijnende verhalen. En dan ben je zo dankbaar dat er zulke mensen als Miep en de andere lieve mensen van dit schooltje op deze aardbol rondlopen. Wat een triestheid. En zonder deze mensen was het echt verkeerd afgelopen met deze kindjes. En nu maken ze zoveel kans op een goed leven. En als je dan ziet hoe dankbaar en happy deze kindjes zijn met een zelfgemaakte hondenkopje van vouwpapier en wat frutsltjes dan krijg je weer hoop. Wat was dit bijzonder. Dé had in de tussentijd gesproken met de directeur die in het dagelijks leven verbonden was met het ministerie van onderwijs. Dus deze man kon ook veel doen voor dit project en zat ook vol ideeën voor dit schooltje. Na het knutselen gingen we nog met Miep en haar dochter en twee jongetjes de markt op om wat boodschappen te halen voor het eten. Miep ging nog namens ons wat lekkers halen voor de kinderen voor bij de thee. Daarna snel onze tuktuk mannetje opgezocht. Ik had voor de lunch nog een leuk italiaans  restaurant gevonden. We vonden dat jim en mikki wel een pizza hadden verdiend na al dat srilankese eten . En wat en voltreffer was dat. Dit was echt de bijna beste pizza ever. Zooooo lekker. En ze hadden capuccino ... hadden we ook wel behoefte aan. En toen op zoek naar een winkeltje dat we ook in Galle hadden bezocht. Is een soort van keten door heel sri lanka. Na twee minuten rijden hadden we het gevonden. Jim een mooie olifant gekocht voor zijn beste vriend en ik nog een heerlijke broek en bloes waar ik al heel erg lang naar op zoek was. Nog voor ons nefje en nichtje iets leuks gevonden. Die hebben zo goed voor bo gezorgd toen die bij opa logeerde. Snel terug naar ons resort want we wilde nog even lekker relaxen voor het eten. We hbben nog één huisje aangehouden , dit is echt heerlijk. We gaan leker rustig aan eten, dan omdat het kan in het donkers zwemmen en dan rustig aan de koffers voor de laatste keer inpakken. Nog nooit zo relaxt en voldaan naar huis gegaan. Jutta kwam ons gedag zeggen na heteten, ze moest er om drie uur uit om nieuwe gasten te ontvangen.Met tranen in onze ogen en na veel knuffels hebben we  haar echt naar bed moeten sturen.Deze mensen zitten echt in ons hart en ze vertelde dat wij ook in hart hart zaten en ze bedankte ons , beetje omgekkerde wereld. Om twaalf uur kwam de taxi en moesten we afscheid nemen van Marcus. Weer stonden we met tranen in onze ogen. Pfff . Wat gaan we dit land en deze mensen missen. En wat hebben we veel mooie en bijzondere mensen in deze drie weken ontmoet. En wat nemen we veel mee naar huis. Geen spullen , maar prachtige herinneringen en avonturen en veel levenslessen. Wat hebben we veel geleerd en gezien hoe het ook kan in het leven. We zeggen gedag maar nemen geen afscheid. We weten niet wanneer maar terug gaan we zeker.  Dit land en deze mensen zitten in ons hart . En dat geld voor ons allevier. Jim en Mikki waren ook onder de indruk en hebben ook gemengde gevoelens over het feit dat we naar huis gaan. Zin in hun vriendjes en hun eigen huisje en bedjes maar eigenlijk willen ze ook graag blijven. De vluchten waren echt super. We hebben allevier gugantisch veel en lang geslapen . In Berlijn moesten we nog een paar uurtjes overbruggen. Maar dat was geen probleem. Na een heerlijke curryworst en een cappucino bij de starbucks waren we helemaal voldaan. Om 17.40 vlogen we naar huis en om iets voor zeven uur stonden we op schiphol. Toen we aankwamen bij de bagageband begin deze net te lopen en als eerste kwamen onze koffers eraan. Om te gieren. Alles liep zelfs op het einde op rolletjes . En dan stap je de nederlandse trein in en valt meteen de nederlandse ordelijkheid weer op. Fijn maar ook weer zo'n contrast met Sri Lanka. Als we aankomen staat Anouk ons op te wachten om ons naar huis te brengen en tot onze grote vreugde staat er schaal versgemaakte lasagna in de oven. Zooooo lekker. Snel een wasje erin, koffers uitgepakt en moe maar voldaan ons eigen bedje ingedoken. Morgen Bo ophalen en dan zijn we weer compleet .