House of hope

Heerlijk uitgeslapen en lekker rustig aan gedaan. Vandaag staat het kondertehuis op het programma. Mar we hoeven pas om half één weg dus lekker even getut s'morgens. We trekken allemaal lekker bij in dit heerlijke hotel. Na  de tsunami hebben wij op het werk, met name kinderspullen ingezameld , een collega had dat opgezet. Het verhaal was dat er een nederlandse vrouw naar Sri Lanka ging met vrijwilligers en daar een weeshuis ging bouwen. Wat ik nog weet is dat de hele bovenste verdieping vol stond. Ik was thuis aan het googlen of dit tehuis ee nog was. Tot mijn gote vreugde zag ik dat ze er nog zijn. En hoe. Maar dat later. Wat ik ook zag was dat er vreschillende mogelijkheden zijn om hun te steunen. Bv voor €5 kan je een zonnecel kopen. Dit scheelt hun zoveel elektrisiteitskosten . Je kan ook een lunch aanbieden.  Dat gaan wij vandaag doen. En we gaan armbandjes maken met de wat oudere kinderen. Mikki heeft een tas vol veters een paar maanden gekeden gekregen van oma en tante esther. Dus eindelijk mag ze ze dan nu echt gaan gebruiken. Onderweg eheeft mikki ook al heel wat srilankezen blij gemaakt met een armbandje. Asof je ze een groot kado geeft. We komen iets over één uur aan en tot onze grote verbazing zijn de kinderen al aan het eten. Ze hadden op ons gewacht maar er was iets fout gegaan bij de communicatie. De kinderen hebben vakantie en eten dan iets vroeger. Geen probleem. Het doel is dat wij deze lunch betalen. Mikki had al wat voorwerk gedaan om wat armbandjes te maken. En dan zouden we dus samen met de wat oudere kinderen ze willen maken. Dat ging dus  fout. We werden aangevallen door iets van twinig kindjes die ook een armbandje willen. Op een gegeven moment is mikki apart gaan zitten, maar dat hielp maar een paar minuten. He wed wel spannend want een een paar meisjes wilde mikki beschermen en namen mikki en mij mee om te verstoppen. Ook dat werkte niet. Net op het moment dat we er echt mee wilde stoppen kwam de leidster aan. We kregen een rondtour. We hadden al besloten om de armbandjes in het hotel te maken en ze dan een maandag op we naar onze volgende bestemming af te leveren. Er waren twee meisjes die zih echt over mikki bekommerden en jim had ook meteen vriendjes gemaakt. Één jongetje was echt verlied op jim zijn zonnenbril. Dus die liepen lekker te geinen en gingen hun eigen gang. Het terein is echt geweldig. Ze vangen tegenwoordig 80 kinderen op. Ze hebben hun eigen school en ziekenhuisje. Elke week komt er een tandarts. Ze hebben er allerlei lokalen. Verbouwen hun eigen groente. En op het terrein staan iets van tien huisjes . In elk huisje wonen er tien jongens en meisjes met hun eien mamma. We mochten ook binnenkijken in zo'n huis. Alsof je een  volwaardig huis binnenloopt .  Een huiskamer, eigen douche , drie slaapkamers. En vol met speelgoed en knuffels. De kinderen uit het dorp mogen ook gebruik maken van de school en de medische voorzienigen. Wat doen deze mensen goed werk. Ze krijgen ook nog steeds enorm veel hulp uit Nederland. Mikki haar vriendinnentje wil graag mikki haar haren invlechten samen met de leidster. Ze krijgt bloemen  in haar haar.    Die is gelukkig na de slechte start helemaal weer happy de peppy. We kopen nog wat zelfgemaake sleutelhangers en gaan afronden. Mikki gaat nog even chillen met de meisjes in de speeltuin en jim komt ook net aanlopen met zijn vriendjes. Wat was dit indrukwekkend. We leggen nog uit dat we over twee  dagen terugkomen en dat dan  iedereen een armbandje krijgt. Na wat dikke knuffels en high fives zeggen we gedag. Wat een middag . Snel terug  naar het hotel . We moeten wel even bijkomen. Mikki en ik gaan snel even beginnen met de rambanjes . We moeten er ruim veertig maken in twee dagen tijd. Ik had iets van vijf verschillende restaurantje gevinden waar we konden eten in Mirissa maa er word anoniem besloten om weer in het hotel te eten. Loekie komt ook later in de middag bij ons zitten en eet okk gezellig met ons mee. Alsof ze al jaren een goede vriendin is van ons. En heerlijk om weer te luisteren  naar haar spannende en leuke verhalen. Was me het dagje wel. Moe maar erg voldaan duiken we lekker ons bedje in. Iets vroeger dan normaal want morgen gaan we walvissen spotten. Hoop wel dat dan de zee iets rustiger is. Hij buldert al dagen. Truste