Een dag met ups en downs en duizenden engeltjes

Bizar maar waar maar ik heb echt heerlijk geslapen. Wat ben ik trots op mezelf en blij dat ik niet gisteren rechtsomkeer heb gemaakt. Mikki is ook al wakker. Wij gaan samen buiten op ons terras zitten en genieten met z'n tweetjes van de rust en de prachtige omgeving. We zitten echt midden in de jungle hier. We zien eekhoorntjes allerlei kunstjes uithalen over de elektisiteitskabels . Wat is het hier prachtig. Om negen uur word ons ontbijt gebracht. Zooooo lekker. Ik had ergens gelezen dat er ook aapjes rondom de boomhut zitten. Opeens hoor ik iets achter me en ja hoor een aap op de balustrade. En dan nog eentje in de boom naast de bomhut . En nog één , en dan in ene een baby aapje. Wat is dit gaaf . Ze zitten alleen  maar naar ons te kijken zoals wij naar hun kijken. Alleen staan  de restanten van ons ontbijt er nog. Op dat moment  komt de eigenaar omhoog klimmen. Hij is eigenlijk niet zo blij met de apen want ze slopen de wifi kabel en maken er een zooitje van. Maar sorry , wij vinden het geweldig. Wat een gave beesten.ps Als je op video's kijkt dan kan je het filmje zien. Onze magen zitten vol , wat was dit een heerlijk ontbijt. Eindelijk een typisch srilankees ontbijt. Mikki heeft ook eindelijk goed gegeten. Dat moet ook wel , want vandaag staat er genoeg op de planning. We gaan little adams peak beklimmen. Een wandeling van ongeveer een kleine drie kwartier. Om elf uur worden we opgehaald met de tuktuk. De wandeling is pittig. Niet alleen voor mikki maar voor ons allemaal. Je hoort echt iedereen kreunen en puffen . Maar dit komt ook met name door de warmte. Het is pittig warm geworden. Mikki en ik doen het op ons eigen tempo. We stoppen vaak en zoeken dan de schaduw op. Ze doet het prima. Eindelijk is er dan is er onze beloning, wat een uitzicht. Echt niet normaal. Overal waar  je kijkt bergen en theeplantages. Echt prachtig. Na een half uurtje van de uitzicht hebben genoten lopen we rustig aan naar beneden. Als je met de beklimming begint dan kom je langs het allerduurste resort van ella. Zoooooo mooi. We besluiten dat we wel een drankje hebben verdiend. Jim heeft best wel honger en ik eigenlijk ook wel. Dus jim neemt de burger en ik een club sandwich. Mikki snoept lekker mee. Dat geeft de burger weer moed. Na deze break gaan we weer verder. We worden afgezet bij een klein restaurantje. Vandaar heb je prachtig uitzicht op de nine arch bridge. Je kan over het spoor lopen en als de trein komt moet je even aan de kant. Dat kan hier dus allemaal. Jim en ik besluiten om naar het spoor toe te lopen. Dit kan via een pad . Op zich is het prima te doen. Alleen loop ik liever bergop dan naar beneden. Het is best wel een uitdaging. Maar overal zijn er bomen en theestruiken waar we ons  aan vast kunnen houden. Alleen word het op een gegeven moment wel eg smal en is er niets om me aan vast te houden. Net op het moment dat ik met mezelf in conclaaf ben om om te draaien gebeurt het . Ik glij uit en duik de afgrond in. Ik geloof dat ik een meter of drie naar beneden kukkel de berg af. Gelukkig breken  de struiken en wat boomstronken mijn val en kan ik me vastgrijpen aan wat boomstronken. Maar  nu.?Jim hoort me gelukkig vallen en komt aanrennen. Die blijft gelukkig erg rustig. Ik kom in een soort shock terecht en begin te shaken en glij ook weer en stukje naar beneden. Gelukkig kan ik me weer iets omhoog klimmen maar er is niets om me omhoog te hijsen . Jim gaat vervolgens hulp halen en ik probeer me kalm te houden. Gelukkig komt jim snel terug met een nederlands gezin. Zij trekken met naar boven. God wat ben ik deze mensen dankbaar en wat ben ik blij dat ik nog leef. Op me kont, lopen durf ik niet meer,  kom ik beneden. Jim gaat een tuktukmannetje halen en komt met drie mannetjes terug. Na een grote dank aan het nederlands gezin kom ik erachter dat ik zowaar nog kan lopen. Mijn benen doen wel pijn maar dat komt omdat ik onder de schaafwonden zit. Jezus wat heb ik een mazzel gehad. Een nederlands meisje komt gelijk aangelopen en kijkt me na. Ze gaat snel ijs halen bij het restaurantje en ik word ondersteunt door de mannetjes. Als ik eindelijk samen met jim een stoel onder me kont krijg komen bij ons de tranen. Arme jongen. Wat ben ik trots op hem. Hij is zo kalm en rustig gebleven en was zo stoer. Maar nu komt de schrik eruit. Ik krijg een zak met ijs en water om mijn schaafwonden schoon te maken. Na een klein kwartiertje pakken we de tuktuk. We zijn weer dusdanig bij dat we weer ouderwets flauwe grappen zitten te maken. Wat is het toch een kanjer. Als we na een kwartiertje aankomen bij het restarantje komen we erachter dat Dé ons is gaan zoeken. Neeeeeee . Jim er weer achter aan. Dé blijkt dus al op het spoor te zijn dus jim moet het hele pad weer op. Gelukkig vinden ze elkaar snel. Ik heb de mazzel dat er een engels stel in het restaurantje zit , zij is verpleegkundige. Ze geeft me de tip om de wonden schoon te maken met gin of wodka aangelengd met water. En ze kijkt mijn enkels en knieen nog na, gelukig alles heel. Jim en Dé komen ook snel terug. Jim en ik hadden besloten om niet het hele verhaal te vertellen tegen Dé en mikki. Ik was gewoon uitgegeleden. Nadat Dé de tuktukdriver heeft betaalt gaan we weer verder. Ons program voor vandaag stopt hier. Mijn voet moet omhoog en ik moet als de sodemieter alles schoonmaken. Dus op zoek naar gin of wodka. Gelukkig snel gevonden en terug naar de boomhut. Ik heb Dé toch maar het hele verhaal vertelt want ik was bang dat ik het toch op een bepaald punt even te pakken kreeg. Gelukkig bleef Dé rustig en kalm. Mikki vertellen we maar niets. Wel kwam gelijk de florence nighhtingale in mikki naar boven. De verbanddoos van de ikea werd uit het plastic gehaald en gelukkig zat er genoeg in om alles te verbinden. We hadden in het restaurant ook twee biertje gehaald en na een paar slokken en een sigarettje waren we weer allemaal chill. Over Chill gesproken. Daar gaan we vanavond eten. De toeristenrestaurant van dit dorpje. We hebben pizza en pasta belooft aan jim en mikki. Wat een tent. Niet normaal. het zit tussen gaaf en niet leuk in. Wat een drukte en wat een mensen. We moesten lang wachten op het eten maar wat was dit even lekker. De pizza was top en mijn pasta ook. Na het eten snel ons bed opgezocht . Ik heb voor de zekerheid vier druppeltjes rescue genomen om rustig in te slapen. Ik denk dat ik binnen vier seconden weg was. En jim gelukkig ook. Wat een dag. Ik heb besloten om niet meer te denken hoe het anders had kunnen aflopen . Maar alleen maar dankbaar te zijn dat het zo is afgelopen. Hier schrijft een superdankbaar en happy mens. Dank je wel engeltjes. Hou van jullie.