Met een traan en een lach

Vanmorgen heerlijk wakker geworden. Helaas kwam Dé met slecht nieuws. Mikki was vannacht ziek geworden. Hoe dan? Hetzelfde gegeten als Jim gisteren en die voelt zich super. Is het toch iets anders. Alleen zijn de symtomen en het verloop exact hetzelfde. Ze ziet er uit als een dood vogeltje maar heeft wel praatjes. Ook herkenbaar. Mikki slaat het ontbijt even over en wij gaan van onze laatste maaltijd hier genieten. Wat gaan we deze plek missen. Na het ontbijt de koffers weer ingepakt en mikki gefatsoeneerd. Gelukkig hebben we een heerlijke auto. De broer van de eigenaar brengt ons naar het volgende reort. Ik noem alles maar resort want hotels doen we niet aan. Na een pijnlijk afscheid van de familie gaan we verder met onze reis. De grootste ikeazak doet weer zijn werk goed. De reis is bijna drie uur maar Mikki doorstaat het goed. Wat wel jammer is is dat we de grottempels even moeten laten voor wat het is. Daar is weer het bewijs van flexibiliteit . Het zij zo. Thuis was ik nu waarschijnlijk gefrustreerd en teleurgesteld geraakt en nu neem je het gewoon zoals2het is. Heerlijk. Na wat rondvragen, navigatiesysteem is hier denk ik nog niet komen we dan aan bij Urban Castle. Ik zoek als het even kan onze overnachtingen uit buiten het centrum of buiten de stad. Dit dorpje is vijf kilometer buiten Kandy. En god wat is dit een voltreffer.Zoals de naam al zegt , echt een kasteeltje. Precies wat ik zocht. Het is een prachtig huis. Met zeven kamers. De eigenaresse komt ons welkom heten. Haar aandacht gaat gelijk uit naar Mikki. Of we naar de dokter willen etc etc. We kijken het nog even een dagje aan en gelukkig is ze ook wat ouder en kan ze zelf alles goed aangeven. We krijgen een heerlijk welkomsdrankje met gember, kardemon en kaneel. Mikki bealt dat wel en ze vraagt zelfs later om nog een glas. Mikki duikt lekker haar bed in en wij gaan lekker in de tuin zitten. De eigenaresse is designer en haar man is kunstverzamelaar. Nou dat kan je goed zien hier. Zo stijlvol en met gevoel ingericht. We zouden zo hier kunnen wonen. Voor het eerst deze vakantie besluiten we voor de lunch te gaan. Het lijkt wel of de warmte ook je maag laat krimpen. We kletsen , discussiëren , lezen en chillen wat. Om vijf uur maak ik mikki toch maar wakker. Ze oogt een beetje beter. We bestellen het eten voor vanavond. Mikki wil wel wat witte rijst proberen , Jim gaat voor de tonijn en Dé en ik laten de kokkin haar gang gaan. Mikki gaat aan een ander tafeltje zitten imdat ze bang is dat ze misselijk word van de geur en opeens roept ze ons. Zit er gewoon een tjiktjak ( een te schattig klein salamandertje ) van haar rijst te smullen. Mikki is helemaal weer in haar nopjes. We smullen van onze heerlijke maaltijd. Jim en Dé verwennen zichzelf nog met de caramelpudding..... ik mag ook een hapje.... zoooooo lekker. Dat worden er dus twee . Daarna nog even gechilled in de zithoek tegenover onze kamers. Mikki kan ons zo zien zitten dus voor haar ook wel fijn. Dé en jim gaan nog een filmpje kijken en mikki en ik lezen en internetten nog wat. Wel even de oordopjes in. Het hoost en dat hoor je hier goed. Mikki valt gelukkig snel in een diepe slaap. Hoop echt dat ze zich morgen iets beter voelt. 

Ik ben op advies van Dé begonnen met een boek van Ap Dijksterhuis. Wie (niet) reist is gek. Echt een aanrader als je van reizen houd, maar sowieso een aanrader. Er staan mooie citaten in. Ik wil jullie er toch een paar meegeven. AL KOST REIZEN JE LAATSTE CENT, JE KOMT ALTIJD RIJKER THUIS.                                                       GUIDO WEIJERS.                                                                                                                  WEGWEE. IK LEID AAN WEGWEE.  HANS CHRISTIAAN ANDERSEN